Zwitserse boekenlegger | ear-opener, legatomes en jargonschaartje

Waarom je als spreker altijd aan één doel werkt.

Mijn eerste zakmes had twee onderdelen, een klein en een groot mes. Ik kon er van alles mee snijden. Inclusief mijzelf. Nadat dat was gebeurd (een jaap in mijn duim) gaf mijn vader kortweg de gebruiksaanwijzing van een zakmes: ‘Als je een zakmes gebruikt klap je nooit meer dan één onderdeel tegelijk uit.’ Een essentiële les op een cruciaal moment. Mijn volgende zakmes was een zwitsers exemplaar met niet alleen twee messen, maar ook een priem, schroevendraaier, zaagje, schaartje, kurkentrekker, pincet, tandenstoker, en een… tassenhaakje. Ik gebruikte alle onderdelen (op het tassenhaakje na) wijs en heb er sindsdien geen ongelukken meer mee gemaakt.

Tijdens het schrijven van mijn boek dacht ik: zou het niet fantastisch zijn als er een zwitsers zakmes zou bestaan voor sprekers waarmee je stem en spraak kunt onderhouden of bijwerken? Ik zag het al bijna voor me en fantaseerde over de gereedschappen die het zou het moeten hebben. Binnen de drie hoofdfuncties stem, spraak en taal zouden er binnen elke categorie bijpassende instrumenten zijn. Via een schetsje kwam ik tot deze praktische set:

Voor je stem:

AAN/UIT knop – om met je stem te kunnen werken

Volumeknop – voor het aanpassen van je luidheid

Toonzetter – zet de juiste toon in elk gesprek

Timbrezoeker – zoekt automatisch de juiste stemkleur

Stemvork – om zuiver af te kunnen stemmen

Luistertoets – bewaking stem en klank kwaliteit, ook handig tijdens gesprekken

Ear-opener – extra detectie en bewustwording

Voor je spraak:

Temposchuif – voor de nodige versnelling en vertragingen

Metronoom – om maat en tempo te bewaken

Pauzeknop – om de tijd te nemen

Dictieslijper – voor scherpe articulatie

Staccatostoker – brengt pit in een zin

Legatomes – brengt rust in een zin

Toonklem – om nadruk aan te brengen

Tongbreker – spraakvaardigheidsbevorderaar

Spreekbeentje – articulatietrainer

En voor je taal:

Stopwoordpincet – verwijdert stopwoorden

Kernwoordpriem – brengt je tot de kern

Jargonschaar – verwijdert afstandelijk materiaal          

Breedspraakzaagje – snoeit overbodig materiaal

Bijzinmes – beperkt het aantal bijzinnen

Stijlschaaf – hervormt je stijl waar nodig

Tranentrekker – maakt iets los bij je luisteraars

Plotmeter – om de verhaallijn te bewaken

Gespreksopener – handig starthulpje

Ruiszeefje – verheldert je taalgebruik

Leuk, zo’n exercitie, maar uiteindelijk wil ik een praktisch handboek schrijven en geen zakmes ontwerpen (al zou zo’n multitool daar misschien wel een ludieke samenvatting van zijn). En toch… ik zag in gedachten het enorme showmodel van een zakmes in de etalage van een metaalwarenwinkel. Zou dit beeld niet gerealiseerd kunnen worden? Misschien niet met alle, maar dan toch met twee of drie functies uitgeklapt. (‘Uitgeklapt? Pas op!’ hoorde ik mijn vader zeggen.) En toen schoot hij me te binnen: Jochem. Illustrator. Beeldkunstenaar. Ik ken zijn iconische werk onder andere als afbeelding op het longboard van mijn dochter en als drieluikje aan de muur van mijn zoon. Als hij geen beeld zou kunnen bedenken bij mijn zakmesfantasie, wie zou het dan wel kunnen?

Het zwitserse zakmes dat Jochem voor me maakte overtrof al mijn verwachtingen en is nu de bladwijzer bij mijn boek. Zowel het boek als de bladwijzer bevatten (bijna) alle instrumenten die je als spreker maar nodig hebt. Niet allemaal tegelijk uitklappen, natuurlijk, dan zou je je verhaal er misschien mee beschadigen. Spring er wijs mee om: kies één gereedschap uit en ga daar maar eens mee schaven, vijlen, of peuteren aan je stem of spraak. Daarna kun je gaan kijken welk effect dat oplevert als je naderhand ergens zit of staat te spreken.

(Tassen)haakje:

Meer werk van Jochem aka JAWGEM zien? Bezoek zijn Instagram pagina!

Interesse in het boek? Ik presenteer het op de Werelddag van de Stem: zondag 16 april. Als je voor-intekent kun je die dag met korting een gesigneerd exemplaar in ontvangst nemen!

Schrap(p)en… is dat nodig?

Waarom je teksten moet schrappen, maar je keel niet moet schrapen.

Schrapen of Schrappen

Het werd me aanbevolen en op het hart gedrukt, het was me beloofd (mondeling én zwart op wit) en voorspeld. Ik was dus geïnstrueerd én gewaarschuwd. Maar toen het zover was kon ik het bijna niet geloven: schrappen… ruim 4000 woorden! Het bloed was amper gestold, zweet niet verdampt en tranen nog niet gedroogd, maar het móest gewoon: afscheid nemen van overbodige inhoud. Ik had mezelf een zijspoor ingeschreven. Dus schraapte ik mijn keel en hup, daar ging het hele hoofdstuk naar de map geschrapt werk. Pijnlijk.

Schrappen deed meer pijn dan ik dacht, maar de opluchting daarna was ook onverwacht groot. Opeens voelde ik weer ruimte: de structuur van het boek kwam weer naar voren en de focus kwam weer op het centrale thema te liggen: stem en spraak. Met dit plotselinge overzicht voelde ik ook de inspiratie weer opborrelen en ik kon weer vooruit. Lekker.

En keelschrapen? Tsja, blijkbaar moest er in m’n keel ook iets gebeuren. En die voelde na dat geschraap ook weer vrij. Dat zit zo: als je je stem een tijdje niet gebruikt maar wel gewoon doorademt (en dat doe je gelukkig automatisch!) loop je kans dat je keel een beetje uitdroogt. Het slijm rond je stemplooien kan dan wat verdikken of taaier worden. Op het moment dat je weer geluid wilt maken lukt dat niet zo goed, je stem is een beetje vastgelopen. Schrapen dus en praten maar.

Keelschrapen mag soms even nodig zijn maar het is helemaal niet goed voor je stem: je forceert je stemplooien door ze met veel kracht tegen elkaar te drukken en dat vol te houden terwijl je er je adem met geweld tussendoor perst. Dat geeft ook dat schraperige, kucherige geluid. En het ergste is, dat schrapen op zichzelf een irriterende werking heeft op diezelfde plooien, waardoor je de neiging krijgt het nóg eens te doen. Dat kan een pijnlijke bezigheid worden en zelfs tot stemklachten leiden.

Het zou me overigens niets verbazen dat je, terwijl je dit leest, ook je keel al zit te schrapen. Schrapen heeft net zo’n effect als gapen: zodra iemand er mee begint wordt het door anderen overgenomen. Doe toch maar niet, zeker als je weet dat er ook nog andere manieren zijn om je stemplooien vrij te maken en je stem weer op gang te krijgen. Leidt jezelf af door op een (suikervrij) snoepje te sabbelen, slik eens flink of neurie een tijdje zachtjes binnensmonds. En als het dan echt nodig is je stemplooien in één keer te klaren van slijm, doe dan met de koeienhoest. ‘Huffen’ heet dat ook wel en je kunt er een demonstratie van zien in dit filmpje van Ilse en Hanneke, twee vrolijke logopedisten. (https://youtu.be/LcucqLTJTLQ)

Hopelijk word je dus niet zozeer door je taken in beslag genomen dat je stem langzaam aan het vastlopen is. Je bent nu dus ook gewaarschuwd: houd die stem in beweging en je keel vrij! Neurie van tijd tot tijd een leuk liedje vanachter je computerscherm of tijdens het besturen van je tram om te voorkomen dat je stem vastloopt of ontspoort. Voor schrappen kan ik je echter niet behoeden: schrijven is schrappen. Mocht je daarentegen meer willen lezen over spreken: dat kan zodra ik ben  ̶u̶i̶t̶g̶e̶s̶c̶h̶r̶a̶p̶t̶ uitgeschreven aan mijn boek dat in april dit jaar uitkomt!

Niet op de deur schrijven

Half januari deed ik mee met deel één van een webinar over bloggen. Eén van de belangrijkste tips die blogmeester Geerhard Bolte van Uitgeverij Haystack rondstrooide was: schrijf je geniale invallen direct op! Niet op een voddig papiertje of een oude kassabon, want die raken maar kwijt. Nee, in je ápp! (Die moet je dan ook maar nét hebben…)

Mijn geniale inval kwam toen het webinar nog maar amper was begonnen. Deelnemer Frank merkte desgevraagd op dat het grote witte vlak achter hem geen flipover was, maar een deur. ‘En’ zo voegde hij er aan toe ‘daar mag ik niet op schrijven’. De inval die kwam was dat je een blog zou moeten kunnen schrijven over iets wat iemand zojuist gezegd had. En de zin van Frank kon ik daarvoor wel gebruiken: iets schrijven over iets waar je niet op mocht schrijven in iets wat ik schrijf over schrijven. Om deze inval nu eens een keer niet te vergeten schreef ik hem gelijk op in het document voor aantekeningen dat ik op mijn laptop had klaarstaan. De betreffende zin vormde, volgens een inzicht dat ons later werd aangereikt, de invalshoek voor mijn blog.

Mijn gedachten raasden intussen door mijn hoofd: hoe komt het toch dat we zelfs de meest briljante invallen binnen korte tijd alweer zijn vergeten als we ze niet snel noteren? Zijn ze misschien niet zo briljant? Of zijn invallen gewoon zo vluchtig? De tip om ze gelijk op te schrijven doet vermoeden dat het laatste het geval is. Vluchtig. Zoals de geurstoffen van een welriekend bloeiende bloem.

Maar wat nu als je in je hoofd alle deurtjes dicht zou kunnen doen, zodat die heerlijke invallen niet kunnen vervliegen? Of beter nog: alle deurtjes dicht en dan de lege vlakken op die deurtjes gaan gebruiken om alle briljante invallen op te noteren! En ach (ook dat was een tip), dan zou je gelijk wat mooie ideeën kunnen opslaan voor momenten waarop je even geen inspiratie hebt en tóch een blog wilt schrijven.

Enfin, als die deurtjes eenmaal tekst hebben en als het moment daar is, omdat je het nodig vindt, omdat de gelegenheid zich voordoet of gewoon omdat het leuk is om te doen: dan kun je heel kieskeurig één zo’n deurtje open doen… En het mooie daarvan is dat die prachtige gedachte dan niet verdwijnt maar leesbaar wordt voor de hele buitenwereld! Spreken lijkt wat dat betreft wel wat op bloggen: we bewaren allerlei gedachten, maar om uitdrukking te geven aan onze gedachten moeten we er voor kiezen een deurtje te openen. Op het juiste moment en voor de juiste mensen. Daarna zorgt je stem er voor dat die briljante gedachte gaat klinken en gehoord wordt: uitgesproken in de buitenwereld. Expressie: de schriftelijke en de verbale vorm vinden beiden hun eigen uitgang.

Heb jij gedachten die je als spreker prijs wilt geven aan de lucht om ze bij een luisteraar te laten landen? En wil je leren hoe je die gedachten op een aantrekkelijke manier vorm kan geven met je stem en spraak? Dan heb ik leuk nieuws: dit jaar verschijnt mijn boek over de stem, klankvorming, spraak en spreken; daarin kun je er van alles over lezen en uitproberen. Het boek bevat overigens geen open deuren, dus laat me maar weten of je er te zijner tijd een kijkje in wilt nemen!

Met dank aan Frank. Hij schrijft nog geen blog, maar misschien komt dat nog…

(Be)stemming

1681650000

  dagen

  uren  minuten  seconden

tot

Aftellen

25 oktober 2022 nodigde ik je als lezer van dit blog al van harte uit om de feestelijke boeklancering op 16 april 2023 bij te wonen. Ik ben af gaan tellen… en nu is het feest alweer achter de rug!

Het oorspronkelijke verhaaltje ‘Bestemming’, over het vinden van een uitgever voor mijn boek, vind je onderaan dit blogbericht.

De bestemming is dus bereikt: Het boek is geschreven!

Boek:
HOE ZAL IK HET ZEGGEN
Sleutelen aan je stem voor sprekende professionals en professionele sprekers

Wil je het inkijken? Volg DEZE koppeling

Wil je een gesigneerd exemplaar aanschaffen? Ga dan naar WWW.HOEZALIKHETZEGGEN.NL

Schaf je het aan in de online boekhandel? Gebruik dan s.v.p. DEZE koppeling, daarmee steun je me als auteur.

Bestel je het liever bij je eigen boekhandel? Dat kan natuurlijk ook, neem contact op met je plaatselijke boekhandel en na een dag of twee is het meestal al af te halen.

Ik wens je veel plezier met het boek; laat me weten wat je er van vindt!

De boekpresentatie was een fantastische ervaring voor me: teveel om op te noemen, niet te filmen…! Maar met dit filmpje krijg je binnen 2 minuten toch een aardige indruk van deze bijzondere middag!

Boekpresentatie ‘HOE ZAL IK HET ZEGGEN’ op de Werelddag van de Stem: 16 april 2023

Kijk voor meer informatie over het boek op https://alexboon.eu/Boek

(Be)stemming

21.500 OV-fietsen brengen je van het station naar naar je eindbestemming. Ik ben nog lang niet bij m’n eindbestemming en had maar één fiets nodig voor m’n bezoek aan Geerhard Bolte van Uitgeverij Haystack. In m’n tas een manuscript met 30.303 woorden.

bestemming

Prettige ontvangst. Grote gestalte, warme, lage stem en dynamische spraak. Geerhard is volop in beweging, ondanks het feit dat hij nog maar net aan het herstellen is van covid. Hij vraagt, peilt en luistert. Ik krijg tips, adviezen en concrete aanwijzingen. Hij schetst een realistisch perspectief van het traject dat een auteur naast het schrijven van een boek te wachten staat.

2e ronde

Ik ben super blij met het aanbod om met hem en zijn veelzijdige team verder te werken aan uh… mijn boek! Eenmaal op de fiets terug kan ik een juichkreet niet onderdrukken; met een stralend gestemd humeur fiets ik door de miezerregen weer naar station Zaltbommel. Geerhard vindt vanaf 30.000 woorden mooi voor een fatsoenlijk boek. Mooi. Want voor dat ene boek kan ik wel 21.500 bestemmingen bedenken (misschien ben jij er wel  één van!). Aftellen, dus. Maar nu éérst weer aan de slag!